بحث راجع به «دلارزدایی» یا کاهش اتکا به دلار که در پی نشست بریکس بالا گرفته، چندین سال است که در ایران و نیز در سطح بین‌المللی مطرح است. کشورهایی که تحت تحریم آمریکا هستند، به‌ویژه ایران، این بحث را با علاقه دنبال می‌کنند. سوال اینجاست که با رجزخوانی سیاسی یا تاکیدات عده ای مدیر دولتی خام و کم تجربه و یا حتی اقدامات محدود کم اثر، می توان به این خواسته ریشه ای در اقتصاد جهانی رسید؟

نشست های دو روزه میان شی جین پینگ و ولادیمیر پوتین روسای جمهوری چین و روسیه «بی سابقه» خوانده شد زیرا در شرایط تاریخی تنش های کم سابقه این دو کشور با آمریکا و برای اولین بار با هدف استقلال از دلار برگزار می شود.در بیانیه سران روسیه و چین همچنین بر حمایت دو کشور از همکاری‌های بازرگانی سودمند با ایران و مخالفت با تحریم های یکجانبه و فراملی که از سوی امریکا اعمال می شود، تاکید شده است.

جمعی از نمایندگان اخیر طرحی را به منظور حذف دلار از معاملات بین‌المللی در مجلس تدوین و در اختیار هیئت‌رئیسه قوه مقننه قرار دادند که اخیراً نیز این طرح از سوی هیئت‌رئیسه پارلمان اعلام وصول شد.

تحریم‌های جدید امریکا که مرحله اول آن از 15 مرداد کلید خورد، یک تفاوت اساسی با دوره‌های قبل دارد، این بار اروپا و بسیاری از کشورهای بزرگ امریکا را همراهی نمی‌کنند و حتی دربرابر آن ایستاده‌اند. پس از خروج یکجانبه امریکا از برجام و محدودیت‌های صادرات نفت و مبادلات بانکی که به قطع دسترسی بانک‌های ایرانی به شبکه سوئیفت منجر شد، اتحادیه اروپا تصمیم گرفت برای حفظ مبادلات اقتصادی و تجاری خود با ایران، کانال مالی جدیدی به نام SPVایجاد کند. اقدامی که در کنار28 عضو اتحادیه اروپا از سوی سایرکشورها نظیر روسیه و چین هم مورد استقبال قرارگرفت. SPV با هدف حمایت از صنایع کوچک و متوسط و تامین نیازهای این بخش از اقتصاد ایران به دنبال آن است تا با تسهیل مبادلات مالی زمینه رشد تولید را فراهم کند.