اقتصاد ایران متاسفانه فاقد یک الگوی برنامه ریزی جامع و مبتنی بر الگوهای توسعه ای خاص بوده ، لذا اقدامات و برنامه های اقتصادی عموما گرایشات موقعیتی و وضعیتی داشته و اقتصاد ملی با نوعی چالش عدم تعادل مواجه بوده و توان اجرای رویکرد حکمرانی را ندارد. چند عامل کسری بودجه،عدم توان جذب سرمایه گذاری داخلی، رشد نقدینگی،تورم ، از مهمترین موضوعات دارای تعارض با یکدیگر بوده و از دولت احمدی نژاد تا دولت های روحانی و رئیسی و پزشکیان، اقدامات موثری برای رفع آن انجام نشده است. متن حاضر با نوعی نگاه کاربردی، برخی از برنامه های کوتاه و میان مدت قابل پیشنهاد جهت کاهش این معضل را مورد توجه و تاکید قرار داده است.

شکاف هزینه و درآمدی خانوارهای شهری و روستایی طی ۲۰ سال گذشته نشان می‌دهد فشار اقتصادی روی خانوار روستایی بیشتر از شهری بوده است.آنطور که آمارهای مرکز آمار ایران که پایه نمودار این گزارش است نشان می‌دهد، درآمد کل خانوار شهری در این سال‌ها (۹۳ تا ۹۶) بیشتر از هزینه کل بوده. از طرف دیگر، در سال‌های ۹۲ تا ۹۳، هزینه کل خانوار شهری بیشتر از درآمد کل بوده و در برخی موارد نمودارها روی یکدیگر قرار داشتند. به این معنا که هزینه و درآمد در برخی سال‌ها با هم برابری می‌کرد.