تکلیفمان با موسقی از خواندن و آواز تا نوازندگی و ساز، به هیچ وجه مشخص نیست. هیچ فصل الخطابی هم گویا وجود ندارد. این در حالی است که نظرات امامین انقلاب در این خصوص و تبیین عقلی موضوع، نسبتا شفاف است. در چنین فضای غبارآلودی، کسی به استعدادیابی هم فکر نمی‌کند. استعداد سنتور در کف مترو کشف می‌شود و صدای جانانه یک پیرمرد در صحرا!

سیاه چاله ی مرگ امشب استاد ظریف را هم به کام خود فرو کشید و ما تُهی تر از قبل، تنها تر شدیم.

روزنامه ایران با اسفندیار قره باغی خواننده معروف ۷۸ ساله کشورمان درباره موضوعات مختلف حرفه او مصاحبه کرده است.

((نی‌انبان)) ساز ساسانی ایرانی پس از ثبت در فهرست میراث ناملموس ایران، در تلاش برای رسیدن به فهرست میراث جهانی یونسکو است.

حسام الدین سراج که در دانشکده هنرهای زیبا، شناخت هنر را تدریس می‌کند معتقد است هنگامی یک هنرمند به شناخت تخصصی از هنر دست پیدا می‌کند که بتواند کار را آنالیز کرده و شاخه‌های مرتبط و پیوسته به آن مثل جامعه‌شناسی اثر هنری و روانشناسی تأثیر بر مخاطب را تجزیه و تحلیل کند. او در خصوص بی‌نظمی و ناهمگونی در موسیقی می‌گوید: موسیقی متناسب با هویت ملی و فرهنگ اصیل ما را به انزوا برده‌اند و در‌مقابل به موسیقی تفننی و تفریحی که عمری یکی، دو‌روزه دارد بهای بسیار داده می‌شود و در صدر جدول بهترین‌ها قرار می‌گیرد که این هم به‌دلیل شناخت نداشتن درست ازموسیقی است و تصمیم‌گیرندگان عواقب آن را نمی‌دانند وحتی برخی موسیقی را علی الاطلاق تحریم می‌کنند به همین دلیل به اعتقاد من تا زمانی که اشخاص به این سطح از آگاهی نرسند که موسیقی از لحاظ تعالی فرهنگی چه جایگاه ویژه و مؤثری دارد، نمی‌توان انتظار رفع این مشکلات را داشت.» البته فرصت گفت و گو با سراج که شاید سالی یکبار بیشتر فراهم نشود، مجال مناسبی بود تا بتوانیم با او درباره شرایط و ضرورت های موسیقی امروز ایران گفت و گو کنیم که به دلیل برخی حساسیت های استاد و جرح و تعدیل هایی که در گفت وگو صورت گرفت، متن نهایی خلاصه گفت و گوی اصلی ما با اوست.