مداخله واقعیِ تشکل‌ها و سازمان‌های کارگری در ساختار تعاونی می‌تواند راهکاری برای حل بحران سرپناه باشد؛ حداقل می‌تواند سرپناه را از یک بحران به یک مساله‌ی دارای راه‌حل ملموس تبدیل کند؛ در غیر این صورت، کارگران در آینده‌ای نه چندان دور نه فقط از تهران که از حاشیه‌های آن هم طرد خواهند شد.

با کسر هزینه‌های معیشتی خانوار به خوبی می‌توان دریافت که تا چه میزان خانواده‌ها مجبور هستند از هزینه‌های خوراکی، بهداشتی، تحصیل، حمل و نقل و مسکن بزنند تا روزگار بگذرد. افزایش آسیب‌های اجتماعی همچون کار کودکان، بی‌خانمانی و کارتن‌خوابی و سوءتغذیه در شرایطی که روز به روز نیروی کار ارزان‌تر می‌شود، امری متداول است.