ایران تهران نیست اما از همان آغاز که این شهر به‌عنوان پایتخت انتخاب شد، همه امکانات این کشور پهناور را بلعید تا جایی که برای بسیاری از شهروندان سایر مناطق چاره‌ای جز مهاجرت باقی نماند. تمرکز امکانات اقتصادی، آموزشی، فرهنگی و... در این شهر بی‌در و پیکر از یکسو و وابسته کردن نظام اداری به آن هم از سوی دیگر، عملاً تهران را به یک چاه ویل بدل کرده است.

«تهران یک کلانشهر نابرابر است» شما به‌عنوان یک شهروند که ممکن است ساکن هر نقطه‌ای از این شهر باشید تا چه اندازه با این عنوان موافقید؟ برخی از این نابرابری ها، فاصله اقتصادی شمال و جنوب شهرها را تصور می‌کنند، فاصله بین توزیع ثروت و امکانات رفاهی در خانه‌های اعیان نشین شمال شهرها! اما واقعیت این است که مفهوم نابرابری بیش از آنکه صاحبان سرمایه‌های خصوصی را هدف قرار دهد، به مسئولان شهری اشاره دارد که با توزیع امکانات و خدمات عمومی در شهر، بر این فاصله کاذب، اضافه کرده‌اند.