حوزه نفت و گاز کشور، تامین کننده بخش زیادی از بودجه است. اما آنقدر ول و رها (به هر دلیل ممکن) و انحصاری و خود ویژه شده که برای اهلش و کارکنان وزارت فخیمه، تبدیل به نان دانی و دکانی دو نبش گردیده است. آن‌ها حتی نظام پرداخت هماهنگ را نیز قبول ندارد و خود را تافته جدا بافته قانونی کرده اند. مدیریت حامل‌های انرژی بدلیل تعارض منافع و عدم وجود نگاه راهبردی، تبدیل به سفره پهن دلالان، قاچاقچیان و دزد‌های بیت المال شده. کسی هم نیست پاسخ بدهد. علت را هم همه خوب می‌دانیم. ولی به هزار و یک دلیل لال شده ایم، لال. بی زبانی که دیر یا زود، چوب دنیوی و اخروی اش را خواهیم خورد. شنیدن صحبت‌های عباس کاظمی مدیر عامل اسبق شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی در این خصوص خالی از لطف نیست. تاکیدش بر پنجاه سال مسیر اشتباهی است که طی می‌کنیم و رانتی که می‌برند و منافع ملی که به پشم نیست و توسعه‌ای که به کشک حساب نمی‌آید. به قول علی ربیعی، زنده باد فساد.

هفته‌ای که گذشت آسمان نعمت‌های خود را به زمین ارزانی کرده و تا حدودی رنگ و روی زمستان به ایران نشان داده شد.

نماینده مردم لنگرود در مجلس کمبود سالانه برنج کشور را ۵۰۰ هزار تن اعلام کرد و افزود: در حالی که نیاز کشور به واردات برنج حداکثر ۵۰۰ هزار تن است اما تا این لحظه بیش از دو میلیون تن برنج وارد کشور شده است، دیگر از دولت ناامید شده‌ایم و از همین جا از مقام معظم رهبری استدعا دارم و دست ایشان را می‌بوسم که این مسئله را یک جوری حل کنند.سخنگوی فراکسیون نمایندگان ولایی مجلس از تفاهم با رییس‌جمهور درباره مسائل ارزی سخن گفت و افزود: با رییس‌جمهور تفاهم کردیم که حدود ۱۴ هزار میلیارد تومان ارز ۴۲۰۰ تومانی به کالاهای اساسی تخصیص بدهد و ایشان هم این کار را انجام دادند اما به طور میانگین قیمت کالا ۷۰ درصد افزایش یافت. این درست نیست که کالا با ارز ۴۲۰۰ تومان وارد شود و با ۷۰ درصد افزایش قیمت به دست مصرف کننده نهایی برسد.