صداوسیما به شهری باشکوه، محبوب و زیبا می‌ماند که به‌واسطه بلایی طبیعی یا انسانی، با خاک یکسان شده و نه‌تنها از شکوه و شمایل درخشانش هیچ خبری نیست، بلکه غربتِ کنونی آن جز تلخی، ترحم و اندوه چیزی به بار نمی‌آورد. هدف از همه این توصیفات و قیاس‌ها طرح این پرسش است که چرا صداوسیما، فرزندان خود را می‌بلعد؟

دکتر عبدالله گیویان در روزنامه شرق نوشت:یکی از برنامه‌هایی که در پس هیاهوهای فرمی و صوری آن کاستی‌های درخور تأملی دارد، «عصر جدید» است. «عصر جدید» با دیگر برنامه‌های تلویزیونی متفاوت است. این برنامه با تدارکات و تبلیغات گسترده به روی صفحه تلویزیون آمد و هزینه‌های قابل‌توجهی، در مقایسه با دیگر برنامه‌های تلویزیونی، صرف تولید آن شده است.

اسپانسرها تلویزیون را اشغال کرده‌اند. آنها سفارش می‌دهند، طراحی می‌کنند، مهمان و مجری می‌آورند، جایزه می‌دهند و در یک‌کلام روی سبیل شاه نقاره می‌زنند.