با اینکه امروزه بیشتر بار تامین مالی آموزش عالی در دنیا بر دوش منابع عمومی قرار دارد، ناکارآیی حاصل از وابستگی مالی و تصمیماتی دانشگاه‌ها به دولت، باعث شده است که طی یک و نیم دهه اخیر بسیاری از دانشگاه‌های دولتی و عمومی در کشورهای مختلف، آلترناتیوهایی چون ارتباط علمی با صنعت، گرنت‌های شخصی، حق اختراع، نوآوری و اکتشاف و کمک مالی فارغ‌التحصیلان برجسته را جایگزین تامین مالی از کانال بودجه دولت کنند. رویکردی که نتیجه آن کاهش عدم‌تطابق تحصیلی، بهبود کیفیت خدمات و افزایش کارآیی نظام آموزشی است.