طرح شیرین‌سازی و انتقال آب دریاهای جنوب و شمال کشور به فلات مرکزی که مدت‌هاست از سوی مسوولان و سیاست‌گذاران به‌عنوان راهکاری برای نجات کشور از بحران آب و تامین آب مورد نیاز برای توسعه اقتصادی استان‌های مرکزی زمزمه می‌شود، به دلیل چالش‌های بسیاری که بر سر راه اجرای آن وجود داشته تاکنون به‌صورت وسیع و جدی به‌وقوع نپیوسته است.

با در نظر گرفتن هزینه شیرین‌سازی بالغ‌بر ۷۰ سنت به ازای هر مترمکعب آب و هزینه پمپاژ و انتقال چند برابر شیرین‌سازی حتی با فرض انجام سرمایه‌گذاری اولیه در چنین طرح‌هایی، آیا تداوم بهره‌برداری از آنها از نظر اقتصادی امکان‌پذیر است؟ آیا دادن چنین رانت بزرگی به ساکنان فلات مرکزی ایران عادلانه است؟