از میان تدابیر حقوقی می‌توان به طومار شیخ بهایی به‌عنوان سند مکتوبی برای مدیریت حوضه آب زاینده‌رود اشاره کرد. طومار شیخ بهایی ، به‌عنوان سندی حقوقی برای تقسیم آب بین ساکنان ۷ بلوک آب‌خور (شامل ۲۷۰ سهام جزئی و ۳۳ سهم کلی) در نظر گرفته شده بود.

هر گاه سخن از حقابه به میان می‌آید، مسلماً رودخانه زاینده‌رود و طومار شیخ بهایی به‌عنوان یکی از شاخص‌ترین و مهم‌ترین نظام‌های حقابه‌بری که دارای قدمت حداقل پانصدساله و به‌عبارتی چندهزارساله است و مبنا و ملاک تقسیم آب این رودخانه بوده مطرح می‌شود. اکثر جهانگردانی که در زمان‌های گذشته به اصفهان سفر کرده‌اند به این موضوع که آب زاینده‌رود بر اساس دستورالعمل مشخصی بین بخش‌های مختلف مشروب‌شونده از این رودخانه تقسیم و توزیع می‌شود اشاره کرده‌اند.