«من انسان نیستم، من دینامیتم!». اگر کتابی از نیچه دست گرفته باشید، حتی اگر فیلسوف نباشید یا اصلاً نیچه را هم نشناسید، درستی این جمله را دربارۀ نویسنده‌اش حس می‌کنید. کلمات او مثل گلوله صفیر می‌کشند و مثل باروت آتش به پا می‌کنند. بیش از یک قرن از مرگ او گذشته است، اما همچنان بحث دربارۀ اندیشه‌هایش در تمام ساحت‌های سیاست ادامه دارد. شاید هیچ فیلسوفی به اندازۀ او تفسیرهای متناقض به خود ندیده است، اما واقعاً نیچه در سیاست دنبال چه بود؟

تلاش‌های دکتر فولادوند برای معرفی نیچه به ایرانیان، صرفاً به ترجمه محدود نمی‌شود، چراکه معتقد است میان «فلسفه نیچه» و «فلسفه ایرانی» خویشاوندی‌هایی وجود دارد. از این رو، در پژوهشی نزدیک به چهار دهه به بررسی نسبت میان این دو می‌پردازد و کتاب اخیر او نیز دربردارنده فرازهایی از این پژوهش است.