جامعه‌شناسی ایران با وجود هشت دهه سابقه، هنوز نتوانسته است خود را تأسیس کند و پیش از آنکه این عدم توفیق را متوجه کسانی کنیم، یا به کاستی و کاهلی گروهی نسبت دهیم، باید به این امر مهم توجه کنیم که وضعیت جامعه‌شناسی ما نیز متأثر از وضعیت کلی اجتماعی ما است. جامعه‌ای که بعد از درک ناکامی‌های متعدد در عرصه‌های مختلف، ازجمله شکست فاحش از همسایه شمالی در سده نوزدهم، هرچند دست به تلاش‌هایی زده اما به دلایلی نتوانسته است روندی تاریخی هرچند با افت‌و‌خیز تولید کند تا مسیری هرچند نه‌چندان روشن اما کمتر مبهم در پیش گیرد.