قذافی طوری صحبت می‌کرد که انگار از تاریخ خبری ندارد و اطرافیانش حقایق را از او پنهان می‌کنند. سخنان او طولانی بود و گفت که از هیچ کشور و رئیس‌جمهوری خوشش نمی‌آید. دیدگاهش را با تعصب مطرح می‌‎کرد و کسی نمی‌توانست با او بحث کند. سخنان او، سخنان یک رهبر نبود.