زمانی یک محله بود و یک عطارباشی؛ گاهی وقت‌ها که آوازه یکی از این به اصطلاح دواخانه‌ها در شهر گُل می‌کرد حتی از دورترین نقطه آن شهر برای شفای دردشان به آنجا می‌آمدند تا با گیاهان دارویی عطاری که حکیم‌باشی هم خطابش می‌کردند دوای درد خود را بیابند.