سد تنگ سرخ یک سد در دست ساخت واقع در ۳۵ کیلومتری جنوب شرق شهر یاسوج در استان کهگیلویه و بویراحمد و در نزدیکی مرز استان فارس است که بر روی رودخانه بشار، از سرشاخه‌های رودخانه کارون قرار دارد. کلنگ زنی ساخت این سد در سال ۱۳۹۰ انجام شد و در سال ۱۳۹۶ عملیات ساخت به‌صورت جدی تر با هدف اولیه تأمین پایدار آب شرب یاسوج شروع شد.حدود ۳۶٪ از منشأ آب روان در محدوده سد تنگ سرخ از استان کهگیلویه و بویراحمد و ۷۴٪ بقیه از استان فارس سرچشمه می‌گیرد.در مجوز سازمان حفاظت محیط زیست در تیر ماه سال ۱۴۰۰ برای ساخت سد، قید شد ۲۵ متر ارتفاع سد ،کاهش یابد و همچنین نوشته شده که «این مجوز مبنی بر انتقال آب سد تنگ سرخ به شیراز نیست». به گفته مدیر کل آب منطقه‌ای کهگیلویه در سال ۱۳۹۵ با کاهش ۲۵ متری ارتفاع سد، تحقق هدف انتقال تخصیص آب استان فارس از محل سد تنگ سرخ (توسط یک تونل ۵ کیلومتری) به این استان وجود ندارد.برخی کارشناسان محیط زیست معتقدند از آنجا که رودخانه بشار از کنار پارک ملی دنا عبور می‌کند، ساخت سد تنگ سرخ بر روی این رود حیات وحش پارک ملی دنا را ظرف ۲ سال نابود خواهد کرد. همچنین نسبت به انتقال سهم استان فارس از طریق یک تونل ۵ کیلومتری که به مخزن سد دروزدن در حوضه رود کر می‌ریزد مخالف دارند.منتقدان همچنین خشک شدن دریاچه مهارلو در جنوب شیراز و احتمال وقوع توفان‌های نمک و برخاستن ذرات خطرناک و سرطان زا را از دیگر پیامدهای احداث سد تنگ سرخ بیان کرده اند.برخی دیگر از دغدغه‌مندان معتقدند این سازه در کنار گسل‌های فعال زاگرس واقع شده و نگرانی‌های جدی درباره تأثیرات آن بر ایمنی شهروندان و محیط زیست ایجاد کرده است.بر اساس چالش های مطرح شده ، مقرر گردید سازه سد از "مخزنی" به "تأخیری-مخزنی"تغییر وضعیت دهد.

مدیرکل حفاظت محیط زیست استان فارس با بیان اینکه تاکنون گزارشی از تلفات غیر طبیعی فلامینگو‌ها در دریاچه بختگان به لحاظ شرایط خشکی و کم آبی دریاچه گزارش نشده است افزود: از اتفاقات خوب این روز‌ها رها کردن لانه‌ها توسط فلامینگو‌های آماده تخمگذاری و مهاجرت آن‌ها به تالاب مهارلو است.

حمید ظهرابی گفت :رسیدگی به وضعیت تخلیه فاضلاب های صنعتی از دغدغه های محیط زیست استان در سال های اخیر بوده است. رودخانه «چنار راه دار» که از جنوب غرب شیراز سرچشمه می گیرد تا ورودی شهرک های «سجادیه سیمان» و «والفجر» دارای آبی سالم و تمیز است اما با ورود منشاهای آلودگی گوناگون در مسیری که به پل فسا ختم می شود به یک فاضلاب متعفن تبدیل می شود.

«کِشَنْدِ سرخ» در «دریاچه مَهارلو» دریاچه فصلی مَهارلو در جنوب شرق شیراز و در بیست و پنج کیلومتری استان فارس قرار دارد. با روند افزایش خشکی دریاچه، ورود فاضلاب و تبخیر آب؛ سطح این دریاچه به رنگ قرمز در می آید و علت آن شوری زیاد آب و رشد جلبکهای مقاوم به شوری(کِشَنْدْ سرخ) و باکتری های هالوفیت است.

شیراز با تنوع آب و هوایی زیاد و اقلیم چهار فصلش، در تمام طول سال برای هر ایرانی گردش دوست، آماده میزبانی است.

دریاچه مهارلو در نزدیکی شیراز هم بالاخره پس از چند سال دست و پنجه نرم کردن با خشکسالی و کم آبی کاملا خشک شد و اکنون بستر این دریاچه به پهنه ای باتلاقی تبدیل شده است. حالا از تمام وسعت ۲۵ هزار هکتاری اش چیزی جز یک مساحت بزرگ باتلاقی و نمکی باقی نمانده است.

پروفسور پرویز کردوانی چهره ممتاز علم جغرافیای ایران معتقد است احیای دریاچه ارومیه امکان پذیر نیست، این دریاچه مثل انسانی است که سرطان پیشرفته و درگیرشونده با اعضای مختلف دارد، به باور او چاه‌های کشاورزی،‌ الگوی غلط کشت و مصرف بالای آب سفره‌های زیرزمینی این دریاچه را به نابودی کشانده است.

از چند هزار سال پیش و پس از آخرین دوران یخبندان تا پیش از پایان قرن نوزدهم در بسیاری از دشت‌های بین کوهستانی رشته کوه‌های زاگرس تالاب‌ها و دریاچه‌های متعددی وجود داشته است. همه این تالاب‌ها و دریاچه‌ها از سه طریق تغذیه می‌شده اند: نزولات مستقیم آسمانی، رودخانه‌های دائمی و فصلی-سیلابی و چشمه‌های بسیار پرآب موسوم به «چشمه‌های کارستیک». یکی از ویژگی‌های مهم این چشمه‌ها آن است که در اعماق رشته کوه‌ها به کانال‌ها و رودخانه‌های زیرزمینی متعددی متصل‌اند و می‌توانند آب یک تالاب یا دریاچه را تأمین و تغذیه کنند.