در گذشته وقتی نیروی جدیدی وارد سازمان می‌شد، یکسری مراحل اداری را یکی پس از دیگری طی می‌کرد تا کارش را به عنوان کارمند رسما شروع کند؛ کارهایی مثل پر کردن فرم‌‌های استخدام، دریافت کارت شناسایی، ثبت اثر انگشت و مطالعه قوانین و مقررات آن شرکت. اما این روزها در بعضی سازمان‌ها، نیروهای جدید علاوه بر گذراندن روال اداری، فرآیندهای دیگری را نیز پشت سر می‌‌گذارند تا با محیط جدید و فرهنگ آن آشنا شوند. به مجموعه این فرآیندها، معارفه سازمانی (Employee Onboarding) می‌گویند. فرآیند معارفه اگر به درستی طراحی و اجرا شود، مزایای بسیاری برای خود کارمند و سازمان دارد. اما پس از وقوع بحران کرونا و استعفای فله‌‌ای کارکنان در برخی کشورها از جمله ایالات متحده، به نظر می‌‌رسد توجه چندانی به این مقوله نمی‌شود.

رهبران کسب‌وکار باید روش‌هایی پیدا کنند که به کارکنان کمک کند کنجکاوی خود را شکل دهند. ما از افراد می‌خواهیم سوال‌های بزرگ بپرسند و وقتی این کار را انجام می‌دهند، آنها را تشویق می‌کنیم. ما می‌خواهیم به تجربیاتی فکر کنند که قبلا وجود نداشته است. اگر افراد شکست نخورند، سوالات سخت نمی‌پرسند و به اندازه کافی ریسک نمی‌کنند. کنجکاوی می‌تواند مثل یک ماهیچه باشد. یعنی اگر از آن به اندازه کافی استفاده نشود، قدرتش از بین می‌رود. وقتی کنجکاوی از بین برود، افراد دچار روزمرگی و خشنودی از وضعیت موجود می‌شوند و این چیزی است که شرکت را در معرض خطر انحلال قرار می‌دهد. مدیران برای جلوگیری از چنین اتفاقی، باید دائما اهمیت کنجکاوی را مورد تاکید قرار دهند و برای افرادی که آن را توسعه می‌دهند، پاداش در نظر بگیرند.