اگر دو ماجرای نفتکش جبل الطارق و جنجال داراک را کنار هم بگذاریم، معلوم می‌شود که در ماجرای اول، یک جریان در بریتانیا خواسته است خود را به آمریکا نزدیک کند و در ماجرای دوم نیز دنبال این بوده است که یک رقیب داخلی را تضعیف کند. شاید جانسون با این دو ماجرا ارتباطی ندارد، اما به هر حال، او از آن‌ها سود می‌برد.

اعضای پارلمان انگلیس نتوانستند برسر هیچ یک از طرح‌های جایگزین برای خروج از اتحادیه اروپا (بریگزیت) به توافق برسند.یکی از طرح‌هایی که با اختلاف سه رأی رد شد، طرحی بود که بر اساس آن انگلیس در اتحادیه گمرکی اروپا باقی می‌ماند.طرح به همه‌پرسی گذاشتن توافقنامه نهایی خروج از اتحادیه اروپا هم با اختلاف ۱۲ رأی رد شد. ۲۹۲ نماینده به این طرح رأی منفی دادند و ۲۸۰ نماینده نیز به آن حمایت کردند. ترزا می با هر دوی این طرح‌ها مخالفت کرد؛ چرا که این طرح‌های جایگزین به نوعی استقلال دولت انگلیس برای دستیابی به توافقی را محدود می‌کنند.

بر اساس قوانین بریتانیا تنها با رقمی بیش از ۱۰۰ هزار امضاء نیز محتوای طومار بطور اتوماتیک قابل بحث در پارلمان بریتانیا خواهد بود؛ این طومار چهارشنبه شب در وبسایت پارلمان گذاشته شد و تنها در دو ساعت اول توانست بیش از ۱۰۰ هزار امضا جمع کند.در این طومار که می‌توان آن را در وبسایت پارلمان بریتانیا پیدا کرد، آمده است: «دولت بارها ادعا کرده که خروج از اتحادیه اروپا خواست مردم بریتانیا است. ما باید به کمک حمایت‌های مردمی، جلوی تکرار چنین ادعایی را بگیریم تا در اتحادیه اروپا باقی بمانیم.»

بر اساس توافق با اتحادیه اروپا، بریتانیا می باید روز 29 مارس سال 2019 یعنی 9 فروردین 1398 از اتحادیه اروپا خارج شود. اما بعد از رای گیری این طرح در پارلمان بریتانیا، سرانجام اجرایی شدن طرح با ابهام های بسیاری مواجه شده است.اعضای پارلمان بریتانیا روز سه شنبه با 432 رای در مقابل 202 رای طرح ترزا می را برای چگونگی خروج از اتحادیه اروپا رد کرددند. رای گیری درباره این طرح بعد از 5 روز بحث و گفت و گو صورت گرفته بود اما اختلاف زیاد موافقان و مخالفان و رای منفی 118 نماینده حزب محافظه کار به عنوان بدترین شکست یک دولت مستقر در تاریخ بریتانیا به ثبت رسید.