بر اساس روال ثابتی که تا سال ۸۳ وجود داشت، هر سال و در بودجه‌های سنواتی ۱۰ تا ۱۵ درصد به قیمت بنزین افزوده می‌شد. افزایشی که جامعه با آن کنار آمده بود و به نوعی آن را پذیرفته بود. اما با این حال در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری ۸۴، و در ۶ بهمن ماه سال ۸۳، مجلس هفتم قانون تثبیت قیمت‌ها را وضع کرد که به موجب آن قیمت بنزین ثابت ماند و همین تصمیم موجب بروز مشکلات مختلف از جمله افزایش قاچاق بنزین شد. اما با تداوم مشکلات، قانون هدفمندی یارانه‌ها وضع شد که به طور خلاصه مضمون آن این بود که با افزایش قیمت‌ها باید یارانه بنزین را به مردم بدهیم. هرچند اجرای آن هم با اما و اگرهای فراوانی روبه‌رو شد.

بنزین در سال ٩٣ و ٩۴ به طور تدریجی گران شد ولی در سال ٩۵ مجلس مجوز این کار را به دولت نداد. در سال ٩۶ و ٩٧ به دلیل ملاحظات ملی قیمت را تغییر نداده است.یکی از انتقادات این روزها، این است که چرا دولت بنزین را به صورت پلکانی از ابتدای دوره گران نکرد که امروز شورای هماهنگی اقتصادی سران قوا، رای به افزایش جهشی قیمت بنزین بدهد. در چند گزاره بررسب می‌کنیم که دولت یازدهم و دوازدهم چرا قیمت بنزین را هر سال، به صورت تدریجی گران نکرده است.

رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس با بیان اینکه گرفتار لابی آدم‌های دولت در مجلس هستیم، گفت: کسانی که می‌گویند پشت هر تبصره، قافله و قبیله‌ای خوابیده است، یا سواد بودجه‌ای ندارند یا شیطنت می‌کنند.