سینما از سه بُعد «تکنولوژی»، «رسانه» و «هنر» تشکیل شده است؛ بُعد تکنولوژیکی در عمل با سطحی از «جبر اجتماعی» همراه است. اما بُعد هنری آن به «خلاقیت فردی» در سینما مربوط می‌شود که چنین خلاقیت‌هایی عرصه را برای «نقد» و «هنجارشکنی» فراهم می‌کند که اغلب در اندیشه هنرمندان چپ بروز پیدا می‌کند و از این ظرفیت برخوردار است که جامعه را تکان ‌دهد.