مسعود پزشکیان رئیس جمهور چهاردهم، با صدور حکمی « غلامرضا امیرخانی » را با توجه به مراتب تعهد، سوابق و تجارب ایشان، به عنوان «رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران» منصوب کرد. غلامرضا امیرخانی دکترای تاریخ ایران بعد از اسلام از دانشگاه تهران دارد و یکی از اساتید حوزه تاریخ ایران محسوب می‌شود. او از سال ۱۳۷۵ تا ۱۴۰۱ به عنوان استادیار در سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران فعالیت داشته و پیش از این نیز معاونت این سازمان را عهده دار بوده است.

با گذشت چند ماه از شیوع ویروس کرونا در جهان و حرکت فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی بر مدار فعالیت‌های دیجیتالی و آنلاین؛ هنوز هم در ارائه خدمات کتابخانه‌ای در قالب‌‌های مجازی خلل‌هایی وجود دارد.

غلامرضا امیرخانی در یادداشتی به مرجع‌سازی‌هایی اشاره کرده که قفسه‌های کتابخانه ملی را پُر کرده‌اند و حتی یک تَن نیز سراغ این دایره‌المعارف‌ها نمی‌رود.

زاده کرمانشاه است به تاریخ ۱۹ دی ۱۳۱۵. در سال 1350 دکترای زبان‌شناسی و زبان‌های باستانی خود را از دانشکده ادبیات دانشگاه تهران دریافت کرد و در محضر بزرگانی چون محمد معین، محمدحسین فاضل تونی، جلال‌الدین همایی، حسین خطیبی، ذبیح‌الله صفا و احسان یارشاطر شاگردی کرد.

کار با او خاطره بود، نه فقط با توران که پوران هم این‌گونه بود، این را آنهایی می‌گویند که افتخار سال‌ها دوستی و همکاری نزدیک را با هر دو داشتند، توران میرهادی، مادر آموزش ادبیات کودک و نوجوان و پوری سلطانی که او را مادر کتابداری نوین کشورمان می‌خوانند؛ توران قرار بود به اصرار مادر باغبان شود، باغبان هم شد؛ باغبان کودکان سرزمینی که با وجود تمام بی‌مهری‌ها هیچگاه آن را ترک نکرد. پوران هم در حوزه ای دیگر شرایطی تقریباً مشابه داشت، او هم باغبان کتاب‌ها شد و تلاش کرد برای ساماندهی وضعیت کتابداری کتابخانه‌های کشور. هر دو منشأ تحولات بزرگ و فارغ از منیت‌هایی بودند که اغلب گرفتار آن هستیم، دنبال عنوان و جایگاه نبودند اما با همراهانشان کاری کردند کارستان.

معاون کتابخانه ملی گفت: بسیاری از نشریات قدیمی و مهم متعلق به کودتای 28 مرداد که در آرشیو موسسه دیگری یافت نمی‌شود، سازماندهی شد.