منظومه به ظاهر سیاسی که «فائزه هاشمی» در آن مهم قلمداد می شود متکی بر چند عنصرِ اساسی است: «پول»، «نژاد و خون»، «قبیله گرایی»! من این منظومه را «صحنه نمایشی» می دانم که حاضرانِ در آن نه «کنشگرانِ سیاسی» بلکه «بازیگران»ی هستند که در حال «نمایشِ سیاسی» اند و با هر پرده اجرای به ظاهر مهم و موثرِ خود موجباتِ زوالِ بیشترِ «امرِ سیاسی» در کشور را فراهم می آورند.