این یادداشت بیشتر به خاطر لذت از گفت و گویی بسیار جذاب است با جان لوییجی بوفون و اگر از تلویزیون ندیده اید و اگر اینترنت شما وصل شده جست و جو کنید و ببینید. (همه جا را وصل کنید لطفاً. ما داشته باشیم و مخاطب نداشته باشد چه فایده؟) سال‌ها پیش خوانده بودم که یاسر عرفات رهبر فقید سازمان آزادی‌بخش فلسطین در گفت و گویی دربارۀ زندگی شخصی خود گفته بود «شب‌ها، قبل از خواب، کمی کارتون از تلویزیون تماشا می‌کنم تا در خواب دیگر، درگیر سیاست و اتفاقات روزمره نباشم.»

تیم ملی فوتبال ایران در مرحله نیمه نهایی جام ملت‌ها با شکست مقابل ژاپن نتوانست به فینال صعود کند که این باخت تیم ملی را می‌توان در چند عامل جست‌و‌جو کرد. یکی از عوامل شخصیتی است. فوتبال ما کاملاً احساسی است و این به دلیل احساسی بودن مردم کشورمان است. تیم ملی در دیدار برابر ژاپن بسیار احساسی کار کرد، ما در این بازی کارت‌های زیادی دریافت کردیم که این کارت‌ها به دلیل اعتراض بازیکنانمان بود. بازیکنان ما دائماً با داور بازی در حال صحبت کردن بودند و دائماً به داور اعتراض می‌کردند و این موضوع باعث شد تا تیم ملی گل اول را دریافت کند و با دریافت این گل شاکله تیم به هم بریزد.