این روزها با ناکامی تیم ملی فوتبال ایران در جام ملت‌های آسیا و در مناقشه ماندن یا رفتن کی‌روش از تیم ملی، مقایسه‌هایی میان کی‌روش و برخی از مربیان موفق ورزش ایران از جمله ولاسکو، سرمربی سابق تیم ملی والیبال در سال‌های پیش می‌شود. مقایسه‌هایی که جدا از شکل بعضا متضاد رشته‌های ورزشی با هم در یک موضوع به یک خط مشترک می‌رسند که اتفاقا در ماهیت نه‌تنها متفاوت نیست که همذات هم هستند؛ اینکه آیا نقش مربی مهم است یا نسل بازیکنان - ستاره‌ها ؟! و پرسش بسیار مهم‌تر، به‌طور عام، اهالی ورزش (که می‌توانند بخش بزرگی از مردم ایران اعم از مسئولان و متولیان امر باشند) ورزش در ایران را به‌عنوان یک پروژه (هدفی منتهی به نتیجه قهرمانی) یا پروسه (فرایند عمل یا راه طی شده با برنامه بدون درنظر گرفتن نتایج) چگونه می‌بینند؟