کارگران شبانه‌روز در پلدختر و معمولان در حال آماده سازی مدارس برای سال تحصیلی جدید هستند 170 روز بعد از آن روزهایی که سیل آمد، حالا در شهر شادگان اهوازم.همان شهری که شعرای عربش شهره خوزستانند، شهری که آوازه ایستادگی مردمانش دربرابر هجوم سیل زبانزد خیلی‌ها شد، اینجا هستم کنار کرخه و کارون. روبه‌رویم تالاب شادگان است و پشت سرم خانه‌های ویران شده مردم. در شادگانم، در کنار مردمانی همچون اهالی حمیدیه، دشت آزادگان و سوسنگرد که با نخوابیدن‌ها و ماندن‌هایشان از خانه و کاشانه‌ شان دفاع کردند، همان‌هایی که تا دیروز دست در دست هم سیل بند می‌ساختند حالا دست‌ به‌ دست هم داده‌اند تا دانش‌آموزان شان از مهر جا نمانند.

بازهم خوزستان و باز هم مقاومت، انگارایستادگی با خون مردم این دیار عجین شده، اینبار دیگر خبری از گلوله و آتش نبود و تنها آب بود که به جنگ مردم این استان آمده بود، اما آنان پس از یک ماه مقابله با سیلی که نمی‌خواست به این زودی‌ها دست از سرشان بردارد، توانستند دراین نبرد پیروز شوند و خیلی زودتر از آنچه تصور می‌شد زندگی در چادر را رها کرده و بار دیگر چراغ امید را در خانه یشان روشن کنند.

مدیرعامل سد و نیروگاه کرخه میزان خروج آب از سد کرخه را برنامه‌ریزی‌شده دانست و افزود: خبر سرریز شدن سد کرخه صحت ندارد از لحاظ علمی و با توجه به ساختار سد کرخه، آن گونه که خبر سرریز شدن سد منتشر شده، امکان وقوع ندارد.محمد یزدانی اظهار داشت: روند ورود آب به سد کرخه کاهش یافته است، ولی با توجه به میزان ذخیره آب در این مجموعه، برای خروج آب به مناطق بالادست توجه داریم.

مدیر دفتر برنامه‌ریزی منابع آب سازمان آب و برق خوزستان گفت: در طی ۷۲ ساعت گذشته بیش از سه میلیارد مترمکعب آب وارد سدهای خوزستان شده است که با ورود سیلاب‌های اخیر ظرفیت مخازن سدهای استان تقریبا کامل شده است.وی ادامه داد: با توجه به پیش‌ بینی‌های سازمان هواشناسی مبنی بر وقوع بارندگی‌های شدید در روزهای یکشنبه تا دوشنبه هفته آینده و وقوع بارش‌های شدید در استان خوزستان نیاز است تا برای کنترل مخازن سدها و جلوگیری از بروز سیلاب‌های بسیار بزرگ‌تر بخشی از آب سدها را خالی کنیم.

از شهر حمیدیه تا منطقه سیل‌زده «ابوحمیظه» فاصله زیادی نیست. اما ماشین به ناچار کند حرکت می‌کند تا در چاله‌های مسیر کهنه و آسفالته شهری که چند سالی است شهرستان شده، گرفتار نشود. «عله اهلیله» اولین منطقه بحرانی است که آب با شدت به دیواره آن برخورد می‌کند و پیش می‌رود، اما اوضاع «ابوحمیظه» بدتر است. این را زنی می‌گوید که همپای مردان روستایش یک هفته سخت را سپری کرده، اما هنوز آرام ننشسته است.«حاج ابراهیم» با عصای خود روبه شط ایستاده است و آرام چیزی زمزمه می‌کند: «یا الله، یا ستار...» نزدیکش که می‌شوم هم صدایش را می‌شنوم و هم چشمان نگرانش را می‌بینم: «ما ایستاده‌ایم، همه با هم هستیم، خدا هم هست.»