یکی از سناریو‌های قابل تحلیل در برخورد بین ایران و اسرائیل، درگیری مستقیم است. هرچند این سناریو بدلیل حمایت بلاقید آمریکا از اسرائیل و مطرح شدن تئوری توازن قوا، چندان مورد تاکید نیست (آمریکا بدلیل حمایت حاکمیت آن کشور یعنی لابی ۵۰۰ نفره سرمایه داران یهود از اسرائیل و هم پیمانی امنیتی ایالات متحده با اسرائیل در قالب همکاری موساد با سیا، در هر شرایطی، پشتیبان مستقیم اسرائیل در درگیری مستقیم خواهد بود)، اما باید بدان توجه کافی با حساسیت بالا صورت پذیرد. دومین نکته در مقایسه قدرت نظامی دو کشور، پرهیز از کمیت گرایی و عدد و رقم بازی است (گزارش منعکس شده متاسفانه دارای آفت شدید کمیت گرایی است). اسرائیل در توان فعالیت چریکی، حملات غافلگیر کننده، توان حملات هوایی، توان دفاع موشکی، جنگ با کنار نهادن قوانین و استفاده از سلاح‌های ممنونه یا ورود به حوزه‌های ممنوعه جنگ، حمایت بلاقید آمریکا از این کشور، دست برتر نسبت به ایران دارد. جمهوری اسلامی ایران در حوزه‌های موشکی، گستردگی حامیان منطقه‌ای، توان ضربه زدن فرامرزی، توان ایجاد بسیج عمومی، جنگ الکترونیک، بشدت قویتر از اسرائیل است. حال در چنین میدان نیرویی، باید تئوریسین‌های نظامی کشور را موظف به طراحی راهبرد‌های دفاعی- تهاجمی، برای زمین گیری دشمن با نظرداشت به فاصله بین دو کشور و نداشتن مرز‌های مشترک نمود. مجددا تاکید می‌گردد که صرف توجه به عدد و رقم در تسهیلات و نفر، نمی‌تواند عاملی برای طرح ریزی آرایش جنگی باشد. همچنین موکدا بیان می‌شود که جنگ مستقیم بین ایران و اسرائیل، اشخاص ثالث منفعت برنده دارد؛ لذا باید بین ضربه تادیبی متقابل و جنگ مستقیم نیز، بشکلی عمیق اندیشید.

جدیدترین موشک بالستیک ضدکشتی کشورمان تحت عنوان «ذوالفقار بصیر» رونمایی شد که پس از موشک‌های خلیج فارس و هرمز،‌ سومین موشک بالستیک دریایی کشورمان محسوب می‌شود. تفاوت عمده ذوالفقار بصیر نسبت به موشک‌های خلیج فارس و هرمز افزایش برد موشک‌های بالستیک ضدکشتی از ۳۰۰ کیلومتر به ۷۰۰ کیلومتر است که در حقیقت دست بلند جدیدی را برای جمهوری اسلامی ایران در کنار موشک‌های کروز ضدکشتی در دریا به وجود آورده است.

موشک خلیج فارس قادر است در صورت وقوع تهدیدات دریایی، بدون داشتن پشتیبانی هوایی و دریایی ضربات سختی را به دشمن وارد کند.

هیچ کشوری در جهان به اندازه ایران تلاش نکرده که ایالات متحده آمریکا را به چالش بکشاند. از خاورمیانه گرفته تا آسیای مرکزی و آمریکای لاتین، تهران هیچ فرصتی را برای مقابله با آمریکا و کاستن از نفوذ آن از دست نداده است.در ادامه این مطلب آمده است: این یک راهبرد ذاتا مخاطره‌آمیز است. آمریکا نه تنها با پایگاههای خود در اطراف ایران این کشور را محاصره کرده است، بلکه بودجه نظامی آمریکا طی سال‌های اخیر نیز دو برابر مجموع تولید ناخالص داخلی ایران بوده است.

موشک‌های سپاه در زمین بازی مثل خلیج فارس مستقر شده‌اند که امر ردیابی و حمله به شناورها را برایش بسیار آسان می‌کند. یک تهاجم گسترده و یکباره با استفاده از موشک‌های فراوان از زوایای مختلف، احتمالا سیستم دفاعی ناوهای آمریکایی را فلج خواهد کرد. با احتساب حجم زیاد کشتی‌های تجاری در خلیج فارس، ایران در حال سرمایه‌گذاری روی توسعه موشک‌های ای اس بی ام خود است و این تلاش برای توسعه تسلیحات متعارف را با اشاره به لزوم دفاع در برابر تهدیدات عربستان، اسراییل و آمریکا، مشروع جلوه می‌دهد.