فرزند شهلا ریاحی نسبت به وضعیت فعلی مادرش ابراز نگرانی کرد و گفت که این روزها او نه ما را می‌شناسد، نه می‌تواند غذا بخورد و نه می‌تواند سخن بگوید.

مقایسه فیلمسازان زن پیش از انقلاب، با فعالان پس از آن، به‌طور کل فعل عبثی است؛ چون این کار در حقیقت مقایسه «هیچ» با «همه آنچه پدید آمده است» به‌حساب می‌آید و حرکت پیش‌برنده و ‌انگیزه‌بخش، می‌تواند مقایسه وضع امروز با ایده‌آل‌ها باشد. اما آیا باید تاریخ عقب‌ماندگی‌های مدعی ترقی را فراموش کرد؟