اخیرا در سریال‌هایی که در شبکه خانگی نمایش داده می‌شود شاهد سبکی از زندگی هستیم که اساسا با سبک زندگی ایرانی اسلامی در تناقض است و درواقع بیشتر نشات گرفته از فرهنگ سریال‌های شبکه‌های بیگانه نظیر سریال‌های شبکه‌های ترکیه ایست. این سبک زندگی در شرایط فرهنگی امروز که ما بیشتر نیاز به ارزش دهی به بنیان خانواده و اهمیت تقید و تعهد در زندگی زناشویی هستیم، متاسفانه بیشتر عشق‌های مثلتی را بازگو می‌کند. از سوی دیگر با توجه به شرایط اقتصادی کشور و خانواده‌ها که بیشتر مردم شرایط مالی خوبی ندارند با نشان دادن زندگی‌های لاکچری و لوکس، فرهنگ مصرفی و اشرافیت را نشان می‌دهد و شاید نوعی نا امیدی و دلزدگی از زندگی را در بین خانواده‌های کمتر برخوردار را ایجاد می‌کند که در بلند مدت می‌تواند آُسیب‌های خانوادگی و فرهنگی زیادی برای جامعه داشته باشد.

گزارش‌هایی که انتظار می‌رفت به سلسله برخورد‌هایی با این دست پدیده‌ها منجر شده و به شناسایی، معرفی و محاکمه افرادی برسد که زمینه ساز شکل گیری این زندگی‌های اعیانی و پنهانی در کشور هستند و منابع مالی غیرشفافی در اختیار دارند که در این مسیر‌های پنهانی هزینه می‌کنند. انتظاری که جامه عمل نپوشید.

تبلیغ جشن‌های لاکچری و لوکس آنهم از سوی شهرداری تهران موضوعی جالب است، اگر تا پیش از این شاهد رفتار‌های لاکچری توسط آقازاده‌ها در خارج از کشور بودیم امروز شاهد تشویق و تبلیغ این نوع رفتار‌ها از سوی یک نهاد عمومی در داخل کشور هستیم.

شبکه دوم سیما طی هفته های اخیر پویشی را انعکاس می دهد که از دل کرج برآمده و بسیاری از کارتن خواب ها و نیازمندان را مجذوب خدمات قرارگاه جهادی رضوان کرده است.