بارها و بارها بر وجود فساد و ناکارآمدی در تامین اجتماعی و شرکت های شستا هشدار داده و می دهیم. از انتصابات نادرست تا سهامداری شائبه دار و روندهای اجرایی همراه با اهمال و قصور و تقصیر و غیره. اما منافع بعضی ها اجازه شنیدن نمی دهد و جمعیت زیادی هم اصلا در باغ این سازمان و ساختار و کارکردش نیستند. اما فاجعه نزدیک است. چپ و راست مطلب می نویسند و آسیب شناسی می کنند. بقول یک بنده خدایی ،آب را جایی بریزد که می سوزد. مدیریت در تامین اجتماعی و شستا و نوع برخورد کارکنان شعب با ارباب رجوع نیاز به تفسیر ندارد. بروند خدا را شکر کنند که رئیس یکی از قوای سه گانه نیستیم، درسی به سازمان تامین اجتماعی و شیوه کارگردنش می دادیم که بعنوان مطالعه طبیقی در کتاب های تحول سازمانی نوشته شود.

آقای سید سجاد پادام، بنظر می رسد که هنوز ساختار قدرت پشت پرده در ایران را نمی شناسی. برای امثال تو هنوز خیلی زود بود که با نقد وارد میدان بازی شوی. برو به عزیز احتمالی صحنه گردان پشت صحنه سلام برسان و بگو برای بالا بردن سن بازنشستگی ( بالاتر از 50 سال)، نیازی به موس موس نیست. اولا طبق قانون و بحث عطف به ما سبق نشدن ، امکان چنین کاری وجود ندارد. دوما، اگر واقعا دلسوزی، برو جلو نکبت فساد در صندوق های بازنشستگی را بگیر و طبل رسوایی اش به گوش کلاخ فلان دزیده هم رسیده است. نکبت فساد و میمون بازی ها در بعضی از صندوق ها، انسان را به تهوع می اندازد. راست می گویی و خیرخواه مردمی، در مقابل انتصابات محفلی و سهم خواهانه ، لاقیدی در فعالیت و بی برنامه گی ها ، فسادهای صندوق های بازنشستگی، سینه سپر کن اخوی. سربسته عرض شد. لازم باشد، اسم دبیرستانت را هم می توانیم به سمع و نظر مردم برسانیم. با ما از این بازی ها راه نینداز که آشپز همان غذایی هستیم که در کاسه شماست.

عدم شفافیت در شستا باعث شده است که این سازمان به مرز بحران برسد و در این شرایط هم باز مسئولین تامین اجتماعی قصد دارند از جیب بیمه پردازان، ضعف‌های مدیریتی خود را جبران کنند.