تکدی‌گری برابر با نیازمندی نیست. غالب متکدیان در پوشش فقرا ظاهر می‌شوند که بتوانند با تحت ‌تأثیر قرار دادن عواطف شهروندان آنها را سرکیسه کنند. در این بین افرادی هم هستند که با سوءاستفاده از کودکان و زنانی که در حاشیه‌ها و محله‌های آسیب‌پذیر شهرها زندگی می‌کنند آنها را به تکدی‌گری وامی‌دارند و در اصل گدایی را به شغل بدل کرده‌اند. اما روی دیگر این سکه نیازمندان واقعی هستند که بدون بروز شرایطشان تلاش می‌کنند تا با سختی روز را شب کنند و به قول معروف صورتشان را با سیلی سرخ نگه می‌دارند.