امشب بعد از مدت‌ها قرار شده بود برای دیدن فیلمی که به تازگی روی پرده سینما رفته و غوغا کرده بود به سینما برویم. فکر می‌کردم تغییر دادن در رویه زندگی یکنواختمان ممکن است کمی باعث تغییر رفتارهای زشت حمید شود. در حال امتحان کردن لباس بودم که حمید داخل اتاق شد. نگاهی به سر تا پای من کرد و گفت چرا جدیداً شبیه دهاتی‌ها لباس می‌پوشی؟ عوض کن این لباس‌ها را. بعد هم بیرون رفت انگار فقط برای گفتن همین حرف به داخل اتاق آمده بود.

از خستگی روی پا بند نبودم، آنقدری که نمی‌توانستم کلید را تنظیم کرده و در داخل قفل در فرو کنم. دستانم را کنار بدنم انداختم، کمی چشمانم را روی هم گذاشته و فشار دادم. بعد از چند ثانیه دوباره امتحان کردم و موفق شدم. به داخل خانه رفتم و با همان لباس‌ها خودم را روی مبل رها کردم. وقتی چشم گشودم ساعت ۱۲ بود. با اعصابی بهم ریخته برخاستم. چرت ۱۰ دقیقه‌ای مساوی شده بود با ۳ ساعت خواب روی مبل. علی رغم گرسنگی شدید، به خوردن کمی آب اکتفا کردم و درحالیکه زیر لب از این زندگی یکنواخت کسل‌کننده گله می‌کردم، به اتاق رفتم تا قبل از اینکه خواب از سرم بپرد دوباره بخوابم چون فردا هم مثل همیشه باید ۵ صبح بلند می‌شدم.