چه‌وقت نیاز به مسابقه‌های استعدادیابی پیدا می‌کنیم؟ وقتی قفس آهنین مدرنیته (به‌تعبیر ماکس وبر) و فرآیندهای آموزشی و تحصیلی مدرن، جایی به امور خارج از «چارچوب متصلب مدرنیته» نمی‌دهند و فهم سامان‌بخشیدن به سایر شئون حیاتی انسان را ندارند. در این وضع است که به جایی خارج از سازوکارهای رسمی نیاز است تا امیدها ناامید نشود همچنان‌که به بلیت‌های بخت‌آزمایی نیاز است تا کورسویی از امید در کار باشد. اما این امید تا چه حد جدی و حقیقی است امید و هیجان و استعدادی که در این برنامه‌هاست، چه چیزی را تحکیم خواهد کرد؟

این تصویر که چهار نفر نشسته‌اند و در حال تماشای سن روبه‌رویشان هستند و یک نفر تا چندین نفر هم روی سن در حال کارهای خارق‌العاده که باعث تعجب آن چهار نفر می‌شود و گاه از خود بی‌خود می‌شوند و با ایستادن و کف‌زدن افراد روی سن را تشویق می‌کنند؛ این چند خط، دیگر برای هر مخاطب فضای مجازی بسیار آشناست.