بسیاری گمان دارند استناد ایران به پیمان دوستی دو‌ کشور ایران و ایالات متحده امریکا بسال ۱۹۵۷ میلادی یا ۱۳۳۵ خورشیدی، برای اثبات صلاحیت دیوان بین مللی دادگستری و نیز اثبات نقض تعهدات برشمرده در پیمان دوستی، درست نیست؛ زیرا رفتارهای خصمانه درازمدت طرفین نشان می دهد آنها در عمل پیمان دوستی را گسیخته اند و آنرا معتبر نمی‌شمارند.

چرا کسی توضیح نمی‌دهد به چه علت آمریکایی‌ها دوباره در ژست «کابوی خشمگین» فرورفته‌اند و چه بر سر آن چهره اتوکشیده دیپلماتیک با لبخند دوستی و دستکش مخملی آمد؟!!