چین اکنون دومین اقتصاد بزرگ جهان پس از آمریکاست و طی چهار دهه، صدها میلیون نفر از مردم این کشور از فقر مطلق خارج شده‌اند. رهبران چین سیستم اقتصادی این کشور را سوسیالیسم با ویژگی‌های چینی توصیف می‌کنند، اما در غرب، این سیستم اقتصادی کاپیتالیسم دولتی توصیف شده است. منظور از کاپیتالیسم دولتی نقش بسیار بزرگ دولت در اقتصاد است.در این سیستم دولت فعالیت‌های اقتصادی انجام می‌دهد و ابزارهای تولید از سوی شرکت‌ها و نهادهای دولتی سازماندهی و مدیریت می‌شوند. البته در چین بخش خصوصی آزادی‌هایی دارد، اما همه تصمیم‌گیری‌ها از جمله اینکه وام‌ها به کدام شرکت‌ها و بخش‌ها داده شود، مسیر حرکت کلان اقتصادی به چه سمتی باشد و.. از سوی دولت انجام می‌شود.

با فروپاشی بلوک شرق، منازعه بین کاپیتالیسم و سوسیالیسم به پایان رسید، بازارهای نیمه‌آزاد در شرق اروپا شکل گرفتند و اقتصادهای سوسیالیستی تقریبا در سرتاسر جهان به سمت آزاد شدن حرکت کردند و به نظر می‌رسید کاپیتالیسم پیروز شده است؛ حتی چین کمونیست شکلی از کاپیتالیسم مبتنی بر بازار آزاد را پذیرفته است، اگرچه رهبران این کشور می‌گویند این شکل کاپیتالیسم دارای خصوصیت چینی است.