تعارض منافع آشکار را می‌توان از حضور همزمان یک شرکت و محصولش در بازار بورس دید. حقیقتی که بعضی‌ها قصد کتمان آن را دارند. اگر این بازار انحصاری یا شبهه انحصار نبود، شاید می‌شد، چشم را بر روی برخی تعارض‌ها بست، اما این بازار بشدت انحصاری است. با اندکی ایجاد ابهام و کارشکنی کم توجهی به کارآمدی در قرعه کشی‌ها، با اندکی کاهش تیراژ تولید و با اندکی خواباندن تولیدات در پارکینگ‌ها و دامان زدن به التهاب قیمتی خودرو در بازار آزاد، خودرو را وارد بازار بورس کردند. می‌گویند که این کار از زیان انباشته خودرو ساز کم می‌کند (زرشک طلایی تقدیم معتقدین به این نظر. آیا این گروه می‌دانند که زیان انباشته این کپه ناکارآمدی چقدر است و چند سال طول می‌کشد که کاهش موثر پیدا کند؟)، غافل از اینکه با داستان‌هایی جدید روبرو هستیم. صحبت‌های ابراهیم مددیان رئیس اتحادیه نمایشگاه‌داران تبریز در این خصوص، قابل توجه است.

در کمتر از یکماه گذشته، قیمت خودروهای داخلی از 30 تا 50 درصد و در بعضی موارد تا 100 درصد افزایش داشت. این افزایش قیمت را که اکنون حتی از روزانه به ساعتی رسیده، صاحبنظران صنعت خودرو یک التهاب کاذب می‌دانند که عمدتاً ناشی از ضعف نظارت است.

رصد قیمت های خودرو در ساعت های پایانی معاملات دیروز (یکشنبه) حکایت از ارقام عجیب و غریبی داشت؛ ارقامی که حتی در مقایسه با هجدهم فروردین ماه امسال تفاوت های اساسی داشته و مشتریان و مصرف کنندگان خودرو دلیلی منطقی برای این افزایش ها پیدا نمی کنند.

خودروسازان کشور بی‌تردید به‌عنوان سردمداران این صنعت بزرگ در کشور، از شرایط پس از تحریم و امکان عدم واردات قطعات به‌خوبی آگاهی داشته‌اند؛ در چنین شرایطی عقل سلیم حکم می‌کند سیاستگذاران و تصمیم‌گیران این حوزه، با افزایش میزان واردات قطعات و مواد اولیه مورد نیاز صنعت خودروسازی، از کمبود مواد و قطعات که موجب بروز نقصان در تولیدات این صنعت می‌شود، جلوگیری کنند.

در شرایطی که تصور می‌شد همزمان با افزایش قیمت‌ها در بازار، کاهش تقاضا به‌عنوان سرعت‌گیر قیمت‌ها عمل کند، اما برخلاف پیش‌بینی‌ها هجوم متقاضیان به بازار و سایت‌های فروش خودروسازان خود عامل تشدید افزایش قیمت‌ها در بازار شد.