سالهاست که بسیاری از کارشناسان بر این مسأله تأکید می‌کنند که یکی از راه های پیشرفت دانش‌آموزان در عرصه تحصیلی ایجاد نشاط بیشتر در مدارس و ساختار آموزشی است. نشاطی که در صورت تحقق آن می‌توان به این مسأله که مدرسه به معنای واقعی به خانه دوم دانش‌آموزان تبدیل شود، امیدوار بود. اما آنچه که از گذشته تا به امروز شاهد آن بوده‌ایم فضای متفاوت با اصطلاح خانه دوم شدن است؛ فضایی که دانش‌آموزان دائماً به تعطیلی و نبودن در مدارس علاقه دارند. به شکلی که درگفت‌و‌گو با بسیاری از آنها می‌توان متوجه شد که آنها گرایش و تمایلی به حضور در کلاس درس از خود نشان نمی‌دهند.