علی سرزعیم، عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبائی، در یادداشتی نوشت: «شکوفه‌های آینده‌ساز امروز به مدرسه می‌روند. ما هم که مدرسه می‌رفتیم، نسل قبل ما را به چشم شکوفه‌های آینده‌ساز می‌دید اما دریغ و درد که بخش مهم و طلایی فرزندان دهه پنجاه و شصت در ناکارآمدی، انجام نشدن اصلاحات و تحریم، تلف شده و می‌شود و حالا گویی مأموریت توسعه ایران بر دوش متولدان دهه هفتاد و هشتاد قرار می‌گیرد، اگر بتوانند. مدرسه می‌روند تا به توسعه کمک کنند.

بار‌ها از اصلاحات و اجرای برنامه‌های متعدد در آموزش و پرورش و موانع آن صحبت می‌شود، اما هنوز راهکار عملیاتی در این مورد نیست.این اصلاحات روی کاغذ مانده اند از معیشت معلمان گرفته تا طرح‌های پر زرق و برق و خوشنامی مثل هوشمندسازی و آموزش مهارت‌های زندگی.این در حالیست که سال 90 سندتحول بنیادین به عنوان نقشه راه بومی کشور برای آموزش و پرورش به تصویب رسید.بعد از مشکلات معیشتی، معضل بعدی آموزش و پرورش سیاست زده، ایدئولوژیک و متمرکز ماست که اجازه نوآوری به مدیر مدرسه داده نمی‌شود .

«پژوهش جهانی آموزش مدنی و شهروندی» [International Civic and Citizenship Education Study] یا به اختصار ICCS یکی از پژوهش‌های جهانی است که میزان آگاهی‌های مدنی و شهروندی دانش‌آموزان پایه هشتم یا نهم کشورهای شرکت کننده در این پژوهش را بررسی می‌کند.وجود ICCS و پژوهش‌هایی از این دست در سطح جهان آموزش، خبر از این دل نگرانی می‌دهند که آموزش و پرورش تا چه اندازه در پرورش شهروندانی شایسته این روزگار، کامیاب یا ناکام است؟ این که آموزش و پرورش تا چه میزان، دانش‌آموزان را آشنا و آگاه بر مهارت‌های گوناگون زندگی – از آن میان مهارت‌های مدنی و شهروندی- بار می‌آورد؟