از مشکلات بنیادین کشورف انتصابات بدون اثبات صلاحیت و عدم شایسته سالاری است. آسیبی که پدیده برنامه ریزی را تحت تاصیر قرار داده و در نهایت منجر به ناترازی در توسعه یا فساد می‌شود. اخیرا برخی از مسئولان از وام‌های ۱۰۰ میلیونی (اعتبارات خرد) بدون نیاز به ضامن صحبت کرده اند. ایا بهتر نیست که دست این عزیزان را بگیریم و بشکل ناشناس به ۱۰۰ بانک سر بزنیم و اندکی درس واقع گرایی در برنامه ریزی و پرهیز از غلو و کنار نهادن افاضات و بیان مصوبات آب دوغ خیاری به آن‌ها بدهیم. حالا بفرمائید که باید به حال این وضعیت و آن مدیران محترم، خندید یا گریست؟

درحالیکه مردم نمی‌توانند چند ده میلیون وام کوتاه مدت بگیرند، آقایان با پول مردم به خودشان وام‌های سنگین می‌دهند، خانه و ماشین می‌خرند، و اقساطش را هم خرد خرد پس می‌دهند! بدون ضامن، بدون سود سنگین و بعضا با اقساط چند ده ساله! نکته جالب داستان جایگاه بانک مسکن (کلا بانک های دولتی)، در نمودار منتشر شده در ویدئو کلیپ است.

وزیر امور اقتصادی و دارایی، سیاست‌های تازه‌ای را در حوزه صنعت بیمه در پیش گرفته و امیدوار است با این روند بتواند فرایند‌های ناموزون پیشین را اصلاح کند.

آدم این جوان و هزاران نفر مثل او را که برای گرفتن وام کفش آهنی به پا می‌کنند، کنار حسین هدایتی می‌گذارد، فردی که مدعی است مدیران بانکی بدون وثیقه به او تسهیلات می‌دهند.در سیستم بانکی که اگر یک آشنا داشته باشی، کارت به سرعت برق و باد حل می‌شود و وای به روزی که بی آشنا و پارتی، پا را به داخل بانک بگذاری. واقعا بانک‌داری در ایران نه اسلامی است نه غربی. یک شتر و گاو، پلنگی است که آن سرش ناپیدا. می‌شود گفت که بانک‌ها در ایران تنها مجموعه‌ای هستند که هم صدای افراد مذهبی را درآورده‌اند و هم غیرمذهبی‌ها را.