آیا در بودجه نباید روی واقعیت‌های موجود در دخل، حساب و کتاب کرد و بعد به خرج پرداخت؟ در حال حاضر کدام درآمد‌های دولت واقعی هستند؟ در حال حاضر به‌نظر می‌رسد آنچه در بستر اقتصادی کشور شاهد آن هستیم، بی‌برنامگی و عدم تصمیم‌گیری صحیح در مواجهه با کلیه عوامل داخلی و خارجی است. افزایش انتظارات تورمی ، خروج قابل‌توجه سرمایه از کشور، میل به مهاجرت، افزایش قاچاق، بی‌توجهی به دانشمندان و اساتید حوزه‌های گوناگون از جمله اقتصاد و سیاست، درآمدزایی آقازاده‌ها، تصمیم‌گیری‌های جزیره‌ای، استفاده از مدیریت‌های کوتوله، همه این موارد و موارد بسیار دیگر، آینده اقتصاد کشور را در راستای چشم‌انداز برنامه‌ریزی‌های بودجه، مثبت نشان نمی‌دهد.

شکاف‌های مربوط به تورم، رشد اقتصادی، ثبات مالی و بعضا نرخ اسمی ارز از اهداف کمی سیاستگذار بوده و مستقیما در تابع واکنش سیاستگذار و جهت‌گیری ابزار‌های سیاستی در کوتاه‌مدت و میان‌مدت اثرگذار است. به طوری که در شرایط تورمی از طریق افزایش فروش اوراق قرضه و عملیات ریپو، زمینه افزایش نرخ‌های بهره سیاستی و کاهش انحرافات از اهداف سیاستگذار پولی را فراهم می‌سازند. درخصوص رژیم‌های ارزی باید به این نکته توجه داشت که رژیم ارزی در عرصه اقتصاد کلان برخلاف تصور متعارف براساس خواست سیاستگذار انتخاب نمی‌شود، بلکه صرفا مبتنی بر مقتضیات و عدم تعادل‌های بخش‌های حقیقی، پولی و موازنه پرداخت‌ها تعیین می‌شود. براین اساس و به دلیل الزامات محیطی اقتصاد ایران، استفاده از رژیم نرخ ارز تثبیت‌شده خزنده، اجتناب‌ناپذیر شده است.

در روزهای اخیر موضوع انتظارات تورمی، مورد توجه سرمایه‌گذاران، سهامداران بورس و فعالان اقتصادی قرار گرفته و به دلایل مختلف، انتظار افزایش قیمت‌ها در ماه‌های آینده روی تصمیم‌گیری‌ها و سرمایه‌گذاری‌های مختلف اثر گذاشته است.

قیمت لوازم خانگی در بازار متاثر از صحبت‌های رئیس اتحادیه فروشندگان لوازم خانگی افزایش قابل‌توجهی داشته است.