ما آدم‌های شوخ‌طبعی هستیم. به قولی طنازی در رفتار و کلام داریم و این رویکرد هم در گفت‌وگوهای روزمره‌مان ظهور و بروز دارد و هم در ادبیات کلاسیک و جدید. قدیم‌ها در دورهمی‌های خانوادگی و دوستانه جوک را بهانه خوش‌گذرانی و خندیدن می‌کردیم و بعدتر پیامک آمد و سند توآل‌های جذابش و حالا هم در شبکه‌های اجتماعی نظیر توئیتر، اینستاگرام و با پیام‌رسان‌های اینترنتی، لحظه به لحظه لطیفه می‌سازیم و در دورهمی مجازی سختی و تلخی روزگارمان را شیرین کام می‌کنیم.