تردیدی وجود ندارد که کری‌خوانی «نمک» فوتبال است و همه جای دنیا هم وجود دارد. در عین حال اما به‌نظر می‌رسد این پدیده در فوتبال ایران بیش از حد معقول و استاندارد رواج یافته؛ آن‌قدر که منطق حرفه‌ای و شاید حتی اجتماعی را رو به زوال برده و همه چیز را تحت‌تاثیر بازی رنگ‌ها قرار داده است. افراط در کل‌کل‌های فوتبالی اخیرا چنان بالا گرفته که بعد از بازی فینال لیگ قهرمانان آسیا بین پرسپولیس و کاشیما آنتلرز ژاپن، تعداد بی‌شماری نزاع فیزیکی و چندین مورد قتل عمد در کشور گزارش شد؛ اتفاقی باورنکردنی که نشان می‌دهد برخی از ما طبق معمول از مدار اعتدال و میانه‌روی خارج شده‌ایم و یادمان رفته فوتبال قرار بود ابزاری برای سرگرمی سالم و رقابت در عین رفاقت باشد. پر بیراه نیست اگر بگوییم در این معرکه، گسترش فضای مجازی هم نقش کاتالیزور و شتاب‌دهنده را بازی می‌کند.