مردمی که در تورم افسارگسیخته موجود، بی هیچ راهکار و امتیازی از سوی دولت، مجبور به خانه نشینی شده اند و در صورت حضور در جامعه برای تامین نیاز‌های ضروری و گا‌ها اولیه‌ی خود متهم به بی مبالاتی و عاملی برای شیوع بیماری می‌شوند. دولت که برای ناکارآمدی خود در مهار بیماری (که چاره‌ای جز قرنطینه ندارد) دنبال بهانه‌ای می‌گردد، همه قصور را متوجه مردم می‌کند.

اگر افکارعمومی امروز را رصدی کلی بکنیم به وضوح می بینم که مردم با توجه به همین التهابات و نوسانات پرفشار اقتصادی عطش مضاعفی برای شنیدن خبری درباره برنامه دولت و آینده خود دارند. اینکه آینده اقتصادی کشور به چه سمت و سویی می رود سئوال بی پاسخی است که اغلب افراد از دولت دارند.