با هر نگاهی که به داستان بنگریم ( نسبت بودجه کل به بودجه صداسیما، مقایسه صداسیما با سازمان های مشابه در سایر کشورها، رسالت و کارکردهای صداسیما، میزان رضایت مردم و ...) بودجه صداسیما ، تناسبی با عملکرد و خروجی ها و حتی پیامدهای کاری فعالیت این سازمان ندارد.بودجه صدا و سیما در حالی روز به روز در حال افزایش است که بحث فقدان مخاطب آن و از دست دادن تأثیرگذاری آن به یک قضیه جدی تبدیل شده‌است که دیگر حتی خود مدیران تلویزیون هم به آن اذعان دارند. این فضای ریخت و پاش بودجه ای، زمینه را برای رانت گرایی و سلیقه محوری فراهم نمود و ضمن تضعیف اقتصاد ملی ( بدلیل جذب نابجای بودجه) ،بسترساز هزینه تراشی ها و پرداخت هزینه های تندروی و حاشیه سازی ها می باشد.

طی سال‌های اخیر صدا و سیما یکی از زیان‌ده‌ترین سازمان‌هایی بوده که از بودجه عمومی ارتزاق می‌کرده. بر اساس پیش‌بینی‌ها برای سال ۱۳۹۹ هم چنین خواهد بود. سازمانی که خود ابزار‌های مختلفی برای درآمدزایی و کسب سود اقتصادی دارد برای سال جاری هزار و ۷۴۵ میلیارد تومان از بودجه عمومی کشور می‌گیرد تا روی بقیه درآمدهایش بگذارد و خرجش را بدهد.

در مناقصه‌ای بحث‌برانگیز که همه خدمات ارزش افزوده سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، به شرکت توسکا (توسعه کسب‌وکار ایرانی) واگذار شده ، نمایندگان مجلس به ماجرا ورود کردند و طرح تحقیق و تفحص از قراردادهای ارزش افزوده صداوسیما به هیئت رئیسه مجلس شورای اسلامی اعلام وصول شد.