از فیدل کاسترو فقید، رئیس‌جمهور مادام‌العمر کوبایی‌ها، نقل می‌کنند که زمانی با صراحتی آشکار گفته بود نقد چیزی جز مخالفت نیست و مخالفت هم البته عملی ضدانقلابی است! چریک انقلابی تکلیف را روشن کرده و تعارفات را دور ریخته بود، صاف و پوست کنده گفته بود که نقد و این قبیل تفنن‌ها را دوست ندارد و حتی همان لفاظی رایج اهالی سیاست که «نقد سازنده برای بهبود عالی است» را هم رها کرده بود. شاید امروز تعداد کسانی که با این صراحت ارزش‌های «لیبرالی» مانند آزادی بیان و فضای باز سیاسی را حقیر می‌شمارند زیاد نباشند، حتی در اقتدارگراترین حکومت‌ها هم ژست تحمل نقدهای سازنده (بخوانید بی‌خاصیت) رایج است.