یکی از وجوه مهم و عمده سیستم و تفکر سیستمی، «کل‌نگری»، «جامع‌نگری» و در یک بیان «دیدن اجزای تشکیل‌دهنده یک کل در ارتباط و تعامل با یکدیگر» است. اصولا واژه سیستم درباره یک چیز زمانی به کار برده می‌شود که از اجزای مرتبطی (حداقل دو جزء و یک رابطه بین) تشکیل شده باشد، به‌طوری‌که ترکیب آنها بیش از مجموع صرف آنها باشد. مثلا اگر لنگه و چارچوبه یک در متعارف با لولایی با هم مرتبط شوند، ترکیب حاصل چیزی بیش از لنگه یا چارچوبه است و کاربرد، عملکرد یا رفتاری دارد که قبلا ممکن نبود.