مهاجرت در نخبگان که در سال‌های گذشته در گروه‌های فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های معتبر، المپیادی‌ها و رتبه‌های تک رقمی دانشگاه‌ها بسیار پرسروصدا بود، حالا به سطح متوسط جامعه و حتی افرادی با مهارت‌های کاری و نه تحصیلی رسیده است. نیروی کار ماهر ایرانی برای تطبیق پذیری‌اش با مهارت‌های بازار کار جهانی مشکلاتی نظیر زبان انگلیسی، سطح استاندارد‌ها و ... دارد، از طرفی دیگر کشور‌های مهاجرپذیر به این جمع‌بندی رسیده‌اند که اگر بخواهند چه از ایران و چه از بقیه کشور‌ها نیروی کار جذب کنند، مشکل تطبیق استاندارد‌های مهارتی دارند، بنابراین دست به یک راهکار زدند، راهکار آن‌ها پیشنهادات اغوا کننده و در عین‌حال جذاب برای جذب نیروی کاری که در ابتدا بخواهد در مقاطع تحصیلی درگیر شود است. یعنی کارکرد اصلیِ جذب دانشجوی بین‌المللی در دنیا، تامین نیروی کار مورد نیاز برای بازار کار آن کشور است.

پیش‌تر از مهاجرت گفتم و شهری که ساکنانش در آرزوی سفر به شهری دیگر می‌زیستند. این‌بـار ابتدا با سفرکرده‌ها همــراه می‌شوم؛ آنهایی که اکنون ساکن شهري دیگرند. از تجربه‌شان پرسیدم. پاسخ بیشترشان جالب بود: می‌گفتند دغدغه رفتن یا ماندنمان در ایران اکنون به شکل برگشتن یا ماندنمان در اینجا درآمده. گویی این پرسش از مهاجرت سرنوشت محتوم ماست! عده‌ای راضی و عده‌ای ناراضی، اما بسیاری در یک موضوع اتفاق نظر داشتند، اینکه انتظارشان از مهاجرت با تجربه زیسته آنان پس از مهاجرت یکسان نبوده است.