محمد محمدعلی نامی آشناست. دست‌کم برای همه کسانی که دلبسته ادبیات داستانی ایران هستند. نویسنده‌ای جدی، پرکار و معلمی بااخلاق، منظم و بی‌غرض، انسانی درستکار و به‌شدت مهربان. او که سال‌ها بود در غربت زندگی می‌کرد، ۲۳ شهریور در حالی با جهان زندگان وداع گفت که ۷۵ سالش بود. غربتی اگرچه خودخواسته، اما موجب جدایی او از مردمانی که داستان‌های‌شان را نوشته بود. آثار داستانی محمدعلی، عمدتا داستان‌هایی توامان بهره‌مند از امکانات رئالیسم و سمبولیسم بودند و او در آن‌ها همواره دغدغه مردم سرزمینش را داشت و با زیست و مسائل آن‌ها در ارتباط عاطفی مدام و دوستانه بود. در مطلب زیر،گفت‌وگوی منتشرنشده‌ای با محمد محمدعلی نویسنده‌ای که در کانادا از دنیا رفت را میخوانید.

مدیر عامل موسسه خانه کتاب و ادبیات، در نشست خبری سیزدهمین دوره جایزه جلال آل‌احمد ضرورت واکاوی دقیق ادوار مختلف این رویداد را ضروری دانست و از آغاز بین‌المللی‌شدن جایزه جلال در پی همکاری مجریان با انجمن‌های ادبی پاکستان خبر داد.

احمد محمود را می‌توان یک نویسنده‌ی سیاسیِ مستقل برشمرد، چرا که به قول ویسواوا شیمبورسکا، شاعر لهستانیِ برنده‌ی جایزه نوبل ادبی، سیاست جزو لاینفک رئالیسم اجتماعی است و اجتماع یک‌سره یعنی سیاست..

همه دست نوشته‌های هوشنگ گلشیری توسط کتابخانه‌ استنفورد با کیفیت بالا عکس‌برداری و دیجیتال شده‌اند