نظام آموزش رسمی کشور که هم شامل آموزش‌و‌پرورش و هم آموزش عالی می‌شود، نه پاسخگوی نیازهای امروز است و نه نیازهای آینده. در جامعه ما مسئولیت اجتماعی با سنت نیکوکاری در هم آمیخته است. نیکوکاری بازتابی از میل ذاتی انسان به نوع‌دوستی و خدمت به دیگران است. در این راستا منابع مالی عظیمی در سازمان‌هایی که متولی جمع‌آوری نذورات، خیریه، وقف و صدقه هستند متمرکز شده است. حالا پرسش اساسی این است که ما چگونه می‌توانیم این منابع را که اساسا در خدمت آموزش نیستند، جذب کنیم و رقابت بی‌معنا بین نیکوکاری سنتی و جنبش مسئولیت‌های اجتماعی را از بین ببریم؟