در چند سال پیش و همزمان با تصویب انواع مصوبات مثلا مدیریت مصرف برق و با مطالعه و تحلیل اسناد و مقرره‌های تدوین شده به این نتیجه رسیدیم که جماعت مدیران بابا برقی راه را اشتباه می‌روند و با انتخاب توجیحاتی دست و پاشکسته، منافع ملی در خطر قرار می‌گیرد. در همان ایام اقدام به موضع گیری و نقد مصوبات و تقابل با حوزه‌های مغایر با حقوق عامه و حقوق شهروندی و حقوق تولید، نمودیم. تصور جماعت بابا برقی این بود که با انتقاداتی موردی مواجه هستند. ما بشکلی مستمر داستان مان را روایت کردیم و جا‌هایی که باید بشنوند هم شنیدند. اما هنوز مشکلات با کم خیالی‌های جماعت مثلا مدیر فعال در وزارت نیرو، پابرجاست. قطعی برق دو الی سه روز شهرک‌های صنعتی و شیفت شب آنها، یعنی آتش زدن میدان تولید صنعتی توسط ایادی بابا برقی. در کشوری که از مدیر گزارش عملکرد در دوره مدیریت درخواست نمی‌گردد، نباید انتظار وضعیتی بالاتر از ان را داشت.

مهندس فریدون محمودیان دانش آموخته مهندسی برق از دانشکده پلی تکنیک تهران است. او پیش از این در دانشگاه صنعتی امیرکبیر در رشته برق تدریس کرده است. محمودیان علاوه بر تدریس یک کارشناس انرژی برجسته است و مجموعه شرکت‌های برقی مهرآباد(فولمن) را طراحی و راه اندازی کرده است. هرچند او اکنون در بستر بیماری است، ولی نسبت به مشکلات و ریشه‌های صنعت برق که باعث درد و رنج مردم شده است بی تفاوت نیست. گفتنی است محمودیان نقطه نظرهایی درباره عملکرد شرکت مپنا دارد که قرار است آن را در آن شرکت یا در پژوهشکده نیرو مطرح کند. نوشتار وی درباره دلایل کمبود انرژی در کشور را در ادامه می‌خوانید.

به گزارش «پیام ما» و بنا به اعلام این منبع نزدیک به وزارت نیرو، شدت گرمای هوا و افزایش مصرف برق در روز‌های گذشته باعث شده تا نیروگاه‌های برق‌آبی سد‌های کارون سه و چهار بیش از ظرفیت عرفی برق تولید کنند. به گفته او، این نیروگاه‌ها بعضا بیش از بیست ساعت در شبانه‌روز هم برق تولید کرده‌اند و به همین دلیل با افت منابع آبی روبه‌رو شده‌اند. از همین رو این دو نیروگاه فعلا از مدار تولید خارج شده‌اند. وزارت نیرو تاکنون این خبر را تایید نکرده است.

بسیاری از تحلیگران معتقدند که بحران ناترازی در صنعت برق و گاز کشور، ناشی از عدم سرمایه گذاری موثر در ده سال اخیر است. عدم سرمایه گذاری در تامین حامل انرژی و سوخت نیروگاهی (مسئولیت زنگنه)، تاکید بر خودکفایی در ساخت توربین و نیروگاه و محدود کردن حمایت‌ها و کاهش واردات (مسئولیت علی آبادی)، کم توجهی به سرمایه گذاری برای ارتقا ظرفیت (مسئولیت اردکانیان)، چرخه کمبود ۱۵ هزار مگاواتی را سبب شده است. عدم سرمایه گذاری در صنعت برق ناترازی را در تولید و مصرف به ارمغان اورده، ناترازی ایجاد شده همراه با قیمتگذاری دستوری برای خرید از بخش خصوصی و فروش به مردم با رویکرد یارانه زدایی (مثلا کاهش هزینه‌های دولت)، نارضایتی‌ها را افزایش داده و محدود کردن صنایع از نظر تامین برق، تا ده درصد تولید صنایع مادر کشور را کاهش داده است. به همه این موارد بهره وری حدود ۴۰ درصدی این صنعت را اضافه کنید و آقایانی که تمایل بالا به انحصار و رفتار کدخدایی دارند.‌ای خاک بر سر نهاد‌های نظارتی بدون حساسیت در این خصوص.‌ای خاک بر سر نماینده مجلس بی خاصیت که مسئله مهمی، چون مسئله حامل‌های انرژی در یک کشور برق و گاز محور را نمی‌بیند. حال متوجه هستید از چه کثافتی صحبت می‌کنیم و از چه پاشنه آشیل امنیتی برای کشور حرف می‌زنیم و چرا جلز و ولز می‌نماییم؟ بخدا اگر خیلی هاتون بفهمید. صحبت‌های حمیدرضا صالحی عضو هیات مدیره اتاق بازرگانی تهران در این خصوص شنیدنی است.

استاد دانشگاه صنعتی‌شریف گفت: زمانی که تا ۴ سال آینده ۲۰ تا ۳۰ هزار مگاوات وارد مدار شود بازهم تقاضای ما به همین میزان بالا رفته و در نتیجه بازهم نمی‌توانیم صادر کنیم، چون فقط به تولید و عرضه فکر می‌کنیم و مدیریت تقاضا را رها کرده و هیچ کاری در زمینه بهینه‌سازی مصرف نکرده‌ایم.

تابستان ۹۸ آزمون جدی برای وزارت نیروست که با تامین برق و به صفر رساندن خاموشی‌ها از آن سربلند بیرون بیاید.