مسافرت گاه ضرورتی است غیر قابل اجتناب اما اگر حتی به انگیزه تفریح و گذراندن اوقات فراغت هم صورت گیرد دلیلی برای مستثنی کردن معلولان از آن وجود ندارد. به این معنا که نابینایان؛ ناشنوایان و معلولان حرکتی نیز گاه نیاز دارند به تنهایی و به صورت مستقل سفر کنند.