این روز‌ها که مسؤولیت‌های کاری بسیار بالاست، افراد بی‌شماری دچار استرس می‌شوند. با این حال، زنان متخصص و مدیر به طور مرتب و بیش از مردان، استرس، اضطراب و ناراحتی روحی را تجربه می‌کنند. بدون شک، دلایل متعددی برای این امر وجود دارد.

بسیاری از سوگیری‌های ما برای خودمان هم ناشناخته است. بی‌دلیل از روی اسم آدم‌ها قضاوتشان می‌کنیم، با نگاه‌کردن به رنگ پوست و چهره‌شان تصمیم می‌گیریم به آن‌ها اعتماد کنیم یا نه و خیلی چیز‌های دیگر. حالا بیش از همیشه می‌دانیم که چنین سوگیری‌هایی می‌تواند برای سازمان‌ها و شرکت‌ها مضر باشد. برای همین دوره‌های آموزشی گوناگونی برای کاهش این سوگیر‌ها در کارمندان طراحی شده است. اما به نظر می‌رسد کنارگذاشتن سوگیری خیلی سخت‌تر از آن‌چیزی است که فکر می‌کردیم. آیا راه‌حلی وجود دارد؟

معمول آن است که میان قضاوت درباره‌ یک شی/شخص/پدیده و به زبان آوردنِ آن قضاوت، تقریباً زمانی وجود ندارد و به همان سرعتی که در ذهنِمان قضاوت شکل می گیرد آن قضاوت را بیان می کنیم. اگر چند روز تمرین کنیم که بین آنچه در ذهن مان می گذرد و آن چه می گوییم فقط سه ثانیه تاخیر بیاندازیم مغز ما فرصت پیدا می کند که در مورد آن نه به صورت خودکار که به صورت خودآگاه قضاوت فکر کند. در آن سه ثانیه فقط یک سوال از خود بپرسیم: آیا برای آنچه می خواهم بگویم شواهد کافی دارم یا صرفا بر مبنای یک پیش دانسته است که هیچگاه آن را نیازموده ام و از نظر آماری بررسی نکرده ام؟ همین تاخیر سه ثانیه‌ای و همان سوال ساده را می‌شود در در فوروارد کردن یک پیام یا به اشتراک‌گذاری مجدد آن پیام در شبکه های اجتماعی به کار برد.